Bu makaleyi dinlemek için oynat’a basın
Suni zeka tarafınca seslendirildi.
MADRİD – İspanya’nın aşırı sağcı Vox’u dünyaya kıskanç bakışlar atıyor Akdeniz Giorgia Meloni ve İtalya’daki Kardeşler partisi.
Meloni’nin Eylül ayındaki seçim zaferi, Brothers of Italy ile ideolojik zemini paylaşan ve lideriyle kuvvetli bir ilişkisi olan Vox için büyük bir destek oldu.
Vox şefi Santiago Abascal, İtalyanların sandık başına gitmesinin ertesi günü Meloni ile çekilmiş fotoğraflarının bir montajını tweetledi ve “gururlu, özgür ve egemen uluslardan oluşan, güvenlik için ortaklaşa iş yapabilen bir Avrupa’ya giden yolu gösterdiği için” övgüde bulunmuş oldu. ve her insanın refahı.”
Partisi, Cenup Avrupa’nın sağcı milliyetçilik için olgunlaştığına dair daha net bir işaret bekleyemezdi.
Sadece Meloni’nin yükselişi, Vox’un birçok kişinin geleceğini sorgulamasına yol açan bir krizle boğuşmasıyla gerçekleşir.
İspanya’da adım atmak suretiyle olan yoğun seçim yılı, ya partinin İtalya’nın Kardeşleri örneğini izleyebildiğini ve ulusal hükümete girebileceğini gösterecek ya da bunun düşüşte olan bir popülist sapma bulunduğunu doğrulayacaktır.
Vox, aşırı milliyetçi, göçmen karşıtı, şiddetle sendikacı bir platformda yarıştıktan sonrasında Endülüs’teki 2018 bölgesel seçimlerinde kendisini siyasal bir güç olarak duyuru etti. Ertesi yıl, ulusal Kurultay’de yalnızca Başbakan Pedro Sánchez’in Toplumcu İşçi Partisi’nin (PSOE) ve tutucu Halk Partisi’nin (PP) arkasında 52 iskemle kazanarak yükselişini doğruladı. Peşinden mahalli düzeyde daha çok ilerleme kaydetti ve bu senenin başlarında Kastilya ve Leon bölgesinde PP ile koalisyon hükümetine girdi.
Sadece, Vox’un ilk büyük hayal kırıklığı sahnesinin gerçekleştiği yer Endülüs’teydi, parti, PP Haziran’da çoğunluğu ele geçirirken bir tek iki yeni iskemle kazanarak beklentilerin oldukça arkasında kaldı. Bu netice, Vox’un bölgedeki önder talibi Macarena Olona’nın ayrılmasını tetikledi ve o zamandan beri eski partisiyle oldukça kamuoyuna açık bir söz savaşı yürütürken, kendi rakip enerjisini oluşturmayı planladığını ima etti.
El País gazetesine verdiği demeçte, partiyi kendisi hakkında yalan haber yaymak ve hakaret etmekle suçlayarak, “Benim için Vox geçmişte kaldı” dedi.
Yazar ve gazeteci Enric Juliana şunları kaydetti: “Olona fenomeni, hava geçirmez şekilde kapatılmış bir partideki ilk ciddi çatlaktır.”
Vox genel başkan yardımcısı Javier Ortega Smith’in Ekim ayındaki indirgemesi, akış duygusuna katkıda bulunmuş oldu. Ayrıca bir TV belgeseli, partinin saflarında neo-Naziler bulunduğunu ve otoriter ikiyüzlüler tarafınca yönetildiğini iddia eden eski Vox politikacılarını gösterdi. Ayrıca anketler, Nisan ayında atanan önder Alberto Núñez Feijóo’nun liderliğindeki PP’nin artmasıyla Vox’un düşüş yaşadığını gösterdi.
Bu makaleye yorum meydana getirecek kıdemli Vox politikacıları yoktu. Bununla beraber, partide vazife almayan sadece Abascal’a yakın olan Vox’un kurucu ortağı Rafael Bardají, kriz duygusunu kabul ediyor. Bunu büyük seviyede Endülüs sonucuna ve Olona’nın saldırılarına bağlıyor. Sadece Bardají, oyların yüzde 15’ine yakın anketlerde gezindiği için Vox’un fazla rahat olduğuna da inanıyor.
Tutucu eski Başbakan José María Aznar’ın kıdemli danışmanı olan Bardají, “Sistemin neredeyse haricinde kalan bir parti olmaktan kurumsal yaşamın bir parçası haline geldi” dedi. “Mesela, Santiago Abascal bir tek parlamentoda konuşuyor. İspanyollar, karşıcılık partisi olmak için en iyi yer olması için parlamentoda olanları yeterince duymuyor yada takip etmiyorlar. Sokağa daha çok çıkması gerekiyor.”
Ötekiler, Vox’u popülist dişlerini içine almak için etli bir sorundan yoksun olarak görüyor. Parti, yasadışı göçmenlere karşı, bilhassa Şimal Afrikalı küçükleri hedef alan agresif bir kampanya yürütmüş olsa da, göçmenlik, İspanyolların iktisat, yolsuzluk ve siyasal partilerin davranışlarının ardındaki en büyük endişelerini sıralayan yakın tarihindeki bir çalışmada yalnızca 16. sırada yer aldı.
Avrupa’daki öteki aşırı sağ partilerin aksine, Vox’un yükselişi, bölgesel milliyetçiliğe keskin muhalefetiyle yakından bağlantılıydı.
Vox’un meclis sözcüsü Iván Espinosa de los Monteros geçtiğimiz günlerde yapmış olduğu açıklamada, “Rakiplerimiz son yıllarda İspanya’ya en oldukça zarar veren iki güç: sol ve ayrılıkçılık” dedi. “Ve bazı durumlarda rakipten daha fazlasıdırlar, düşmandırlar.”
Sadece 2017’de zirveye ulaşan Katalan bağımsızlık hamlesi siyasal gündemden düştü.
“Vox SA: Katalonya, Vox’un yükselişini ateşleyen benzindi” dedi. İspanyol vatanseverliğinin işi“partinin biyografisi. “Fakat Katalan durumu sakinleşti ve göçmenlik çalışmıyor [as a mobilizing issue]”
Gene de Vox, İspanya dışındaki müttefiklerinin desteğiyle desteklendi. Ekim ayında bir parti mitinginde Donald Trump, Abascal’ı “yapmış olduğu inanılmaz iş” için kutlama eden bir video mesajı gönderirken, Macaristan’ın Viktor Orbán ve eski Kolombiya Devlet Başkanı Álvaro Uribe de video bağlantısı vesilesiyle göründü.
Sadece Vox’un en kıymetli yabancı bağları, etkinliğe bir video mesajı da gönderen Meloni ile.
Birkaç yıl ilkin Lig’den Matteo Salvini ile olan ilk flört, İtalyanların Katalan milliyetçiliğine verdiği destekle bozuldu. Bunun yerine, Vox, Meloni’ye, o hala düşük tek haneli oylama yaparken kur yapmış oldu. Abascal, onunla tanışmak için Roma’ya gitti ve aralarında yakıcı bir konuşma yapmış olduğu Endülüs seçim kampanyası esnasında Marbella’daki bir Vox mitingi de dahil olmak suretiyle İspanya’daki çeşitli etkinliklere katıldı.
“Meloni ile, bunu gördüğünden beri [Vox] Bardají, ona belli bir miktar tanınma sağlamış oldu, orada siyasal bir ilişkiden daha çok kişisel bir ilişki oldu” dedi.
İtalya ve Vox kardeşlerin ikisi de Polonya’nın Hukuk ve Hakkaniyet partisi ile beraber Avrupa Parlamentosu’ndaki Avrupa Muhafazakarlar ve Reformistler Grubu’nda (ECR) içeriyor.
İspanyol partisi için bir sonraki güçlük, Mayıs’ta yapılacak mahalli ve bölgesel seçimler ve arkasından 2023’ün sonunda genel seçim olacak. Sadece, Vox’un hedefleri, gerçekçi olarak yalnızca bu şekilde olduğu düşünülürse, İtalyan ve Polonyalı müttefiklerininkinden daha mütevazı. iki partinin çoğunluğu elde edebileceğini varsayarsak, tutucu PP’nin minik ortağı olarak hükümete girme kabiliyetine haiz görünüyor.
Bardají, Abascal’ın iç, hakkaniyet ve eğitim benzer biçimde aşırı milliyetçi Katolik değerlerine yakın siyaset alanlarını denetleyen Vox için bir avuç bakanlık görevi almak istediğini söylüyor.
Ayrıca González, ekonomideki bir bozulmanın Vox’un mevcut iç sıkıntılarından kurtulması için verimli bir zemin sağlayabileceğini söylüyor.
Fazlaca belirsiz bir ekonomik durumdayız” dedi. “Şimdiye kadar Vox’tan oldukça daha çok yararlanmayı başaran PP oldu. Sadece Vox benzer biçimde bir parti toplumsal huzursuzluk ve krizden beslenir.”