Andriy Yermak Ukrayna Cumhurbaşkanlığı Ofisi’nin başıdır.
Eski Babil krallığında, Kral Büyük Nebuchadnezzar’ın sabrı tükeniyordu. Hükümdar her gece rüyasında altından başlı, gümüşten bir sandığı ve kalçaları bronzdan olan görkemli bir heykel görmüş oldu – fakat alttaki ayakları kilden yapılmıştı. Ve sihirbazlarından yada astrologlarından hiçbiri, peşini bırakmayan bu korkulu görüntünün anlamını açıklayamadı.
Netlik eksikliğinden bıkan Nebuchadnezzar, ezici kahinlerinin toplu katliamını emretti. Ve kırım, tutsaklık altında tutulan Daniel adlı genç bir Yahudi, krallığın yönetim sistemini tarih süresince birbirini izleyen imparatorluklar süresince ilerlerken tasvir eden heykeli ortaya çıkarana kadar devam etti.
Kıymetli metaller, kuvvetli ve müreffeh yılları temsil ediyordu, sadece kilden ayaklar, ihtişamını sürdüremeyen bir imparatorluğu – eninde sonunda çökecek olan bir imparatorluğu – tasvir ediyordu.
Ve ileriye bakıldığında, çağıl Rusya’nın da benzer bir kaderi yaşama yolunda olduğu sonucuna varmaktan kaçınmak artık zor.
Kremlin geçen Şubat ayında Ukrayna’nın yasadışı işgalini emrettiğinde, Rus silahlı kuvvetleri başlangıçta ortalama 180.000 asker konuşlandırmıştı. Yürekli bir direnişle karşılaştıktan sonrasında, o zamandan beri Rusya sınırına doğru geri itildiler – pek oldukça kişinin dünyanın sözde “büyük güçlerinden” birinin başına gelebileceğine inanmadığı bir yenilgi.
Sadece geri çekilmeden bu yana kriz derinleşti.
Temmuz ayında, gölgeli Wagner paramiliter grubunun başkanı Yevgeny Prigozhin, cenk için askerleri netleştirmek için umutsuz bir girişimde Rus hapishanelerini dolaştı. Kârlı bir arama değildi. Ve aylar sonrasında, Kremlin’in 318.000 sivilin askere alınacağını açıklamasının arkasından binlerce Rus, “kıyma makinesine” atılmamak için ülkeden firar etti.
Şimdi, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in sendeleyen silahlı kuvvetleri, Wagner’in Orta Afrika Cumhuriyeti’nden suçluları işe almasıyla, Afrika hapishanelerinden gelen katiller ve tecavüzcüler tarafınca dolduruluyor.
Ayrıca, Ukrayna ile askeri çatışmadan kaçınma ve bunun yerine sivil altyapımızı bombalama kararıyla Rus imparatorluğunun ayakları da çamurdan açığa çıktı. Bir güç işareti olmaktan oldukça uzak, ilk bakışta Kremlin’in askeri zayıflığının kanıtı.
Gene de bu cenk yarın yada bir ay içinde bitmeyecek – sadece bir dönüm noktasına ulaştık. Ukraynalı savunucular, cenk alanında Rus işgalcilere karşı kazanıyor ve kazanmaya devam edecekler. Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelenskyy’nin de belirttiği şeklinde, bu başarının ön koşulu, Ukrayna’nın dünyanın akılları ve kalpleri için savaşı kazanmasıdır. Müttefiklerimizin ve ortaklarımızın sağlamış olduğu askeri, ekonomik, insani yardımlar da bunun kanıtı.
Sadece, durmak için oldukça erken.
Hala Rusya’nın itibarını kurtarmasına yardım çağrıları, önkoşulsuz müzakerelerden bahsetmeler ve Rusya’nın hala işgal etmiş olduğu Ukrayna topraklarının yasadışı ilhakını tanıma hakkında gevezelikler duyuyoruz.
Bazı uzmanlar, Putin’in herhangi bir sonucu zafer duyuru edeceğine inanıyor. Ek olarak, yurttaşlarının birçoğunu Rusya’nın cenk alanında yaşamış olduğu rezil aşağılanmanın {hiç de} o şekilde olmadığına ikna etmeyi başarması muhtemeldir.
Harp hakkaten de Rusya’nın geniş kapsamlı neticeleri olan muhteşem boyutlarda bir yanlış adımı oldu – ülkenin en parlak zeka ve en iyilerini kaçmaya sevk ederken, onlarca senedir gizlenen güvenlik açıklarını dünya sahnesinde her insana ifşa etti. Askeri kayıpları, yalnızca Putin vatandaşlarının ailelerini değil, bununla birlikte onlarca senelik titiz ekonomik planlamanın sonucu olarak eski sempatik müttefiklerinin itimatını de kırdı. NATO’da da yenilenmiş bir amaç duygusu aşıladı.
Buna karşın Kremlin, nükleer silahlar ve ışınım felaketleriyle dünyaya şantaj hayata geçirmeye devam ediyor. Rusya liderliği, askerleri tarafınca işlenen ve Kremlin tarafınca onaylanan öteki tüm cenk suçlarının yanı sıra hücum suçunun cezalandırılmasından hâlâ kaçınmaya çalışıyor.
Moskova istediğinin yalnız bir kısmını bile alırsa emperyal projesini tekrardan başlatmak için başka girişimler olacaktır. Ve Rusya’nın kaynakları bir kez daha şantaj ve yıkım için kullanılacak, ortaklık ve yaratım için değil.
Başkan Zelesnkyy’nin söylediği şeklinde, Ruslar zihinlerinde Kremlin’i yenebilirlerse özgür olma şansları olacak. Sadece bunu kendi başlarına yapamayacakları da oldukça açık. Bu yüzden, Ukrayna’nın ortakları ve müttefikleri, yalnızca internasyonal kabul görmüş sınırlar içinde egemenliği tekrardan tesis etmemize değil, bununla birlikte rövanşizmi olanaksız kılacak yeni bir küresel güvenlik sistemi oluşturmamıza da yardım etmelidir.
Ukrayna cumhurbaşkanının geçen ay açıklamış olduğu 10 maddelik plan, tüm Rus birliklerinin Ukrayna’dan çekilmesi şeklinde tam da bunu yapmak için lüzumlu tüm adımları öngörüyor; Ukrayna’nın toprak bütünlüğünün restorasyonu; Rus cenk suçlarını yargılamak için hususi bir mahkemenin kurulması; Ukrayna için Batı güvenlik garantileri; Ukrayna’nın dünyanın en fukara ülkelerine yapmış olduğu tahıl ihracatına destek de dahil olmak suretiyle besin güvenliği garantileri; ve şu anda Rusya tarafınca işgal edilen Avrupa’nın en büyük nükleer santrali Zaporizhzhia çevresinde ışınım ve nükleer güvenlik garantileri.
Bu koşullar tam olarak yerine getirilmelidir – aksi takdirde, Rus devi kil ayakları üstünde sendeleyecek. Ve bunun nihai düşüşünü basitçe geciktireceğine kuşku yokken, insanlık bunun bedelini daha çok gereksiz yere kaybedilen hayatlarla ödeyecek.
Demokratik dünyanın engellemeyi seçebileceği şey budur – yalnız Ukraynalıların işlerini bitirmelerine yardım edin.