Jamie Dettmer, POLITICO Europe’da görüş editörüdür.
“Adi bir İrlandalı, [who] iyi bir şarkı söylüyor, herhangi birinin brendisini ve suyunu içiyor ve bir Jolly Good Fellow kadar oldukça puro içiyor. O, bilhassa gençlerden data alacak türden bir adam.”
Bunlar, bir zamanlar bir İngiliz askerinin 19. yüzyılın meşhur muhabiri William Russell’ı tanımlamak için kullandığı kelimelerdi. Kırım Savaşı’nı haber yapmasıyla meşhur olan Russell, çoğu zaman ilk gerçek “cenk muhabiri” olarak anılır – bu, kendisinin nefret etmiş olduğu bir tanımdır.
Aslına bakarsak, Russell ilk değildi – ötekiler daha ilkin gelmişti – sadece taktik bozgunları ve lojistik yetersizliği, İngiliz ve bağlaşık birliklerin katlandığı korkulu koşulları ve ek olarak tedavi yetersizliklerini ifşa etmiş olduğu için kamuoyunda çok önemli bir tesir yarattı. yaralı.
Florence Nightingale’i hemşire yetiştirmek ve yaralıların bakımını organize etmek için Konstantinopolis’e gitmeye ikna eden onun trajik haberciliğiydi. Ek olarak, İskoç bir subayın kızı ve Kingston, Jamaika’dan özgür bir Siyah iş bayanı olan Mary Seacole’u İngiliz Ordusuna hizmet sunmaya sevk etti. Ve reddedilmesine karşın, bağımsız bir cephe hemşiresi olarak hareket ederek harbe gitti, hizmeti sadece geç de olsa övüldü.
Russell’ın raporları ek olarak, “sefil bir karalamacının kalemi ve mürekkebi ülkeyi yağmalıyor” diye yakınan hükümeti, Kraliçe Victoria’yı ve eşi Prens Albert’i öfkelendirerek, savaşın gidişatına karşı kamuoyunda bir tepkiye yol açtı. Kırım’daki İngiliz kuvvetlerinin komutanı Lord Raglan, Russell’ı Britanya için potansiyel olarak zararı olan olabilecek detayları ifşa etmekle suçladı ve üst düzey subayların onunla konuşmasını yasakladı.
Russell’ın öğrendiği şeklinde, basının cenk halindeki bir hükümet ve orduyla zor bir ilişkisi var – ve bu hükümet ve ordu kişinin kendisine ilişkin olduğunda ve varoluşsal bir çatışmaya kilitlendiğinde bilhassa hileli ve ıstırap verici.
Geçen hafta POLITICO meslektaşım Veronika Melkozerova, Ukraynalı gazetecilerin Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin tarafınca ülkelerine karşı başlatmış olduğu savaşı haber yaparken karşılaştıkları ikilemi acıklı bir halde yazdı. “Hükümeti görevli tutmakla düşmanın fena haberleri kullanarak bizi baltalamasını istememek içinde devamlı bir gerilimle karşı karşıyayız” dedi.
Melkozerova, Ukrayna’da patlak veren ve şimdiye kadar ülkenin müdafa bakan yardımcısının bir askeri yiyecek sözleşmesi sebebiyle görevden alınmasına neden olan ve hükümette bir sarsıntıyı tetikleyen büyük bir yolsuzluk skandalına odaklanmıştı. Bunu öteki soruşturmalar takip etti. “Aklıma gelen ilk fikir şu oldu: ‘Bunu yabancılar için mi yazayım? Bizi desteklemelerini durduracak mı?’” diye yazdı.
Haberi bozan Ukraynalı gazeteci Yuriy Nikolov, kepçesini şu sözlerle açtı: “Verilen acı için okuyuculardan şimdiden özür dilerim.” Yayından kaçmayı düşündüğünü ve mevzuyla ilgileneceklerini ve zehirli kadehin onu geçeceğini umarak yetkililere yolsuzluğu bildirdiğini söylemiş oldu.
Nikolov, ustalaşmış bir muhabir olma sınavında başarısız olmadı.
Gazetecilerin, eğer mesleklerine sadıklarsa, yayınlamaktan ve lanetlenmekten başka çareleri yok. Medyanın temel görevi, korkusuzca ve kayırmadan haber yapmaktır ve bunu yapmazsa, güvenilirliği riske atar, halkın itimatını aşındırır ve başka nelerin saklandığına dair kuşku tohumları eker.
Bu, internasyonal medya için olmasıyla birlikte Ukrayna basını de ilgilendiriyor.
Ve bu cenk sona erdiğinde ve gazetecilik okulları ve medya akademisyenleri haberleri tartmaya başladıklarında ne bulacaklar? Geçer notu mu verecekler yoksa Batı medyasının Ukrayna davasına duyduğu sempatiye – tamamen katıldığım bir sempatiye – izin vermemesi ihtiyaç duyulan mevzuları gözden kaçırmasına ve bazı şeyleri tamamlanmamış haber yapmasına izin verdiği örnekleri vurgulayacaklar mı? başkalarını fazla rapor etmek?
Mesela bu haftayı ele alalım. Ukrayna, anti-personel mayınların herhangi bir halde kullanılmasını yasaklayan bir antak kalma olan 1997 Anti-Personel Mayın Yasaklama Sözleşmesi’ne taraftır, sadece Salı günü İnsan Hakları İzleme Örgütü (HRW) araştırmacıları, ülke güçlerini Rusya’ya binlerce yasaklanmış anti-personel mayın ateşlemekle suçlayan bir rapor yayınladı. Kharkiv civarlarındaki Donets Nehri üstünde bir kent olan Izium için geçen yılki yırtıcı muharebede işgal edilmiş topraklar.
HRW’nin Tabanca Birimi direktörü Steve Goose, “Ukrayna kuvvetleri, İzium bölgesinin çevresine yoğun bir halde kara mayınları dağıtmış, sivil kayıplara niçin olmuş ve devam eden bir risk oluşturmuş şeklinde görünmektedir” dedi.
Goose, Rus güçlerinin Ukrayna’yı da işgal ettiğinden beri yasaklanmış mayınları kullandığını vurgulamak için elinden geleni yapmış oldu. Aslına bakarsak geçen yıl HRW, Rusya’nın antipersonel kara mayınları kullandığını üç raporla belgeledi – doğal ki Moskova anlaşmayı reddetmiş ve anlaşmayı hiçbir süre imzalamamıştı ki bu kendi içinde oldukça anlamlı.
Goose, “Rus güçleri onlarca kere antipersonel mayınlar kullandı ve ülke çapında zulümler gerçekleştirmiş oldu, sadece bu, Ukrayna’nın bu yasaklanmış silahları kullanmasını haklı çıkarmaz” dedi.
Ukrayna’nın bu mayınları kullandığını iddia eden HRW raporu, internasyonal medyada yetersiz yer aldı – kesinlikle ön sayfada ele alınmadı ve yalnızca BBC, ABD’nın Sesi ve NPR şeklinde Batılı kamu yayıncıları tarafınca vurgulandı.
Ve Batı medyasının vakaları yada eylemleri yetersiz bildirdiği ve Ukrayna makamlarını fena yansıtan ve daha çok ilgiyi hak eden başka örnekler de oldu.
Rusya’nın işgalinden sonraki ilk birkaç ayda, Ukraynalı yetkililer tartışmalı bir halde Cenevre Sözleşmesi’nin 13. görüntülerinin dağıtımı. Rus cenk esirleri, askeri işgali tartışmak için basın toplantılarına getirildi ve yakalanan askerlerin Rusya’daki akrabalarıyla yazışma kurduğunu gösteren videolar toplumsal medya sitelerinde gösterildi.
Doğal ki, Rusya’nın 13. Maddeyi kötüye kullanımı daha da korkunçtu – sergilenen Ukraynalı cenk esirleri ve yakalanan yabancı gönüllüler korkulu durumda göründüler ve fizyolojik fena işlem emareleri gösterdiler.
Internasyonal Af Örgütü, Kiev’i bu ihlalden dolayı açıkca azarladı – ve perde arkasında Internasyonal Kızıl Haç Komitesi de o şekilde yapmış oldu. (Her ikisi de Rusya’nın 13. Maddeyi ihlal ettiğinden yakınma etti.) Sadece Ukraynalı yetkililer, cenk esirlerinin özgürce konuştuklarını ve kandırılmadıklarını ileri sürerek geri adım attılar. Ve birçok Batılı medya kuruluşu da yasakları göz ardı ederek, basın toplantılarından materyalleri haber yapmak için kullandı ve aslına bakarsak sözleşmeyi de ihlal etti.
Batılı haberlerin bilimsel nitelikli araştırmacıları, biz tertipli olarak Rusya’daki kayıpların şaşırtıcı derecede yüksek bulunduğunu vurgulasak da, Ukrayna’daki kayıpların olası yüksek sayılarını belirlemeye çalışan oldukça azca yayınlanmış rapor olduğu gerçeğini de eleştirebilir. Kremlin şeklinde, Ukrayna hükümeti de ulusal morali baltalayabilecek yada Rusya için yararlı olabilecek herhangi bir şeyi ifşa etmekten anlaşılır bir halde kaygı duyduğu için bu tür detayları ifşa etmekten çekiniyor.
Ve New York Times tarafınca doğrulanan, Luhansk’ın Makeyevka köyünde teslim olan 11 Rus askerinin infazını gösteren son aşama rahatsız edici videoların devamı nerede? Ukrayna hükümeti vakası soruşturma sözü verdi, sadece şu ana kadar söz verilen soruşturmadan bir netice çıkmadı.
Ukrayna makamlarının, Rusya için savaşmak suretiyle zorla askere alınan Donetsk ve Luhansk’taki Rus işgali altındaki topraklardan gelen Ukraynalılar için Kiev tarafınca vaat edilen bir aftan geri adım attığına dair oldukça azca haber var. Kiev merkezli insan hakları örgütü ZMINA, Ukrayna makamlarının varsayılan olarak zorla seferber edilenlere gönüllü askere alınmış şeklinde davrandıklarını ve bazılarının yargılanıp yargı giydiğini bildirdi.
Ukraynalı yetkililer eleştirel haberlere öfkeleniyor ve bazen muhabirleri Moskova propaganda tuzağına düşmekle azarladılar. Anlaşılır bir halde, Batı desteğini baltalamak için kendilerine karşı aşağılayıcı herhangi bir şeyin kullanılacağından ve Rus propagandacıları tarafınca çarpıtılıp sömürüleceğinden korkuyorlar.
Bununla birlikte, gene anlaşılır bir halde, denklik kokan her şeye öfkelenirler. Rusya’nın, Rus liderliği tarafınca açıkça onaylanan kapsamlı ve sistemik cenk suçları – Ukraynalı savaşçı olmayanların duygusuz (ve belgelenmiş) infazlarından Ukraynalı bayanlara ve hatta erişkinlik öncesi kızlara yönelik saldırı ve cinsel istismara, tüm Ukrayna nüfusunu dondurmayı amaçlayan acımasız roket saldırılarına, ve cenk esirlerinin kötüye kullanılması – devasa. Ve uzun ve ürkütücü sıralama devam edebilir.
Sadece ne kadar rahatsız edici olursa olsun – ve ister propaganda için kullanılmış olsun, ister Avrupa’da son olarak Balkan savaşları esnasında görülen ve Nazilerin barbarlıklarını yansıtan yırtıcı bir saldırgan tarafınca çarpıtılmış olsun – basın gene de haber yapmakla yükümlüdür.