Etiket: siyasi

Jo Swinson, Partners for a New Economy’nin direktörü ve Birleşik Krallık’ta eski bir Liberal Demokrat hükümet bakanıdır.

İngiltere’nin eski Başbakanı Liz Truss bir mevzuda haklıydı: Ekonomik tutuculuk gerçek bir problem.

Ne yazık ki, zenginler için vergi indirimi reçetesi ve kumarhane bankacılığını teşvik etmesi feci şekilde yanlıştı. Gene de, ne mevcut Başbakan Rishi Sunak ne de İşçi Partisi lideri Keir Starmer, kemer sıkma politikalarına geri dönmemiz gerektiği yada yürekli olmaya yer olmadığı sonucuna varırlarsa, bilhassa de ihtiyacımız olan süratli enerji geçişini göz önünde bulundurursak, Birleşik Krallık’ın sorunlarını çözemezler.

Ve iktisat 21. yüzyılın zorluklarını yakalayana kadar politika, insanların hayatlarını daha iyi hale getirme mevzusundaki temel görevinde bocalamaya devam edecek.

İngiltere’nin mevcut siyasal kaosunun kökleri minimum yirmi yıl öncesine, birçok yeri ve insanı geride bırakan, görünüşte patlayan bir ekonomiye dayanıyor. Hoşnutsuzluk, devrin Başbakanı Tony Blair’in hükümetinin kamu harcamalarını artırmasıyla bir süreliğine maskelendi – sadece mali çöküş sert vurdu.

Piyasalar kemer sıkma talep etti ve 2010’da Liberal Demokrat meslektaşlarım ve ben, bütçe açığının azaltılmasının her şeyden mühim olduğu şeklindeki ekonomik ortodoksiyi erteledik. Bununla beraber, Muhafazakarların zenginler üstündeki vergileri artırma mevzusundaki isteksizliği göz önüne alındığında, kamu hizmetlerimiz ve düşük gelirliler, yükün oldukca büyük bir kısmını omuzlamaya bırakıldı.

Sadece eylemlerin neticeleri vardır. Ve “verimlilik tasarrufu” adına meydana getirilen kesintiler, toplumumuzu oldukca daha azca dayanıklı hale getirdi.

Kişisel koruyucu ekipman stokları, koronavirüs pandemisi vurduğunda tükendi ve ön saflardaki sıhhat çalışanlarımızı utanç verici bir halde korumasız bıraktı. Sert ücret kısıtlaması -gerçi en tepede olmasa da- hayatları daha da zorlaştırdı ve toplumu aşırı sağın bölücü taktiklerine ve göçmenleri günah keçisi duyuru eden retoriğe karşı daha savunmasız bıraktı.

Bu, normal olarak, benzersiz bir İngiliz fenomeni değil. Brezilya, Fransa, Almanya, Hindistan, İtalya, İsveç, ABD Birleşik Devletleri ve oldukca daha fazlası — hepsi, aşırı sağın zemin kazanmasıyla beraber mühim seviyede kutuplaşma ve popülizm görmüş oldu. Daha uzlaşmacı bir politikacı öne geçtiğinde bile, ince marjlar, eşiğinden bir tek tehlikeli bir adım uzaktadır.

Mesele, ister eski Başbakan Theresa May’in yanan adaletsizliklerle savaşım mevzusundaki konuşmasında, ister eski Başbakan Boris Johnson’ın “düzeni yükseltme” retoriğinde yada eski İşçi Partisi lideri Ed Miliband’ın “ön dağıtım” çağrısında ifade edilsin, iyi teşhis edilmiş bir sorundur. Bununla beraber, ister eski İşçi Partisi lideri Jeremy Corbyn’in sosyalizm markası kanalıyla isterse Truss’un Thatcherizm’e geri dönüşü kanalıyla olsun, çözümler için tarihe geri dönmek yerine, kesinlikle geleceğe odaklanmalıyız.

İlerleme için bir vekil olarak GSYİH’nın ötesine geçmenin ve 1968’de ABD başkan talibi Robert F. Kennedy’nin unutulmaz eleştirisini yapmasından oldukca ilkin belirgin olan kusurları olan bir metrik takıntımıza son vermenin zamanı geldi: “Kısacası her şeyi ölçer, yaşamı kıymetli kılan şeyler hariç.”

Argümanlar iyi prova edilmiş – ve pek oldukca: GSYİH en mühim olanların çoğunu görmezden geliyor; felaketler GSYİH’yı yükseltir; bizlere kimin neyi almış olduğu hakkında hiçbir şey söylemiyor. Canlılar için gelişme, sadece olgunluk noktasına kadar faydalıdır ve arzu edilir. Ve bir cemiyet olarak, başka şeylerin büyümesini desteklememiz gerekiyor – sağlığımız ve esenliğimiz, parklarımız ve yeşil alanlarımızdaki tabiat ananın bolluğu, gençlerimizin gelişen becerileri ve özgüveninin yanı sıra ortak merakımız, yaratıcılığımız. , bakım ve ortaklık. Doğamız gereği toplumsal hayvanlarız ve ortaklık insanlığın belirleyici gücüdür.

Pandemi bizlere hakkaten mühim olanı öğretti – eğer ders almayı umursuyorsak. Aşı yaratma yarışı, hükümetler, bilim adamları ve iş dünyası arasındaki benzeri görülmemiş ortaklık yardımıyla üstün dereceli sürede sağlandı. Virüs, dikkate kıymet bir halk dayanışmasıyla yavaşlatıldı. Ve her birimiz parayla ölçülemeyen şeylerin kıymetini gördük. Ev içi baloncuklara izin vermek için karantina kısıtlamalarını hafiflettik – ekonomimizin iyiliği için değil, sarılmanın bedelini ödeyemeyeceğinizi fark ettiğimiz için.

Gene de, pencerelerimizdeki gökkuşakları sönerken, alkışladığımız temel işçilere açıkça düşük ücret ödeniyor ve kıymet biçilmiyor ve yaşlıları için bu kadar oldukca şeyden vazgeçen genç nesil, kasvetli bir gelecekle karşı karşıya olduklarını hissediyor. Bu problemler COVID-19’dan ilkin de vardı, sadece şimdi kaçınılmaz. İktisadın mevcut yolu, çaresizce tamire muhtaç olan toplumsal sözleşmeyi bozmuştur.

Ve hazır gelmişken, istikrarı da tekrardan düşünmemiz gerekiyor. Ekonomistler devamlı dengeye doğru çekildiğimizi varsayıyorlar, sadece Dünya tarihinin Holosen döneminden çıkıp Antroposen’e girerken, sel, yangın, kuraklık, fırtına ve salgın hastalıklar şeklinde şokların daha da artmaya başladığı oldukca daha belirsiz bir gelecekle karşı karşıyayız. sık. Gene de, çevrenin ekonomimizdeki tehlikeli sonuç görevi söz mevzusu olduğunda, iktisat kasten cahildir – yıkım bir halde.

Mevcut ekonomik modeller oldukca rahat – iklim değişikliğinin tüm neticelerini kabul etmiyorlar ve türlerin yok olması, nitrojen ve fosfor akışları, arazi kullanımı değişikliği ve kimyasal kirlilik hakkında oldukca sayıda ekolojik uyarı işaretine oldukca azca dikkat ediliyor. Ekonomist Profesör Progar Dasgupta’nın Birleşik Krallık Hazinesi için 2021 incelemesinde kuvvetli bir halde ortaya koyduğu şeklinde, çevre okuryazarlığı iktisat için lüzumlu olmalıdır.

Yalnızca ekolojik felaketlerin riskini değerlendirmek yerine ile finansal varlıklar, finansal sistemin daha mühim risklerine odaklanmalıyız yaratır gezegen evimiz için.

Ekonomistler de birazcık tevazu göstermeli. Enerji şirketleri üstün dereceli karlar elde ederken “sıcak hava bankalarının” icadı, Pakistan’da 30 milyon insanoğlunun sel sebebiyle yerinden edilmesi yada Londra İtfaiyesinin II. mevcut ekonomik kuram ile kendi yaşanmış deneyimleri arasındaki kopukluğu görün.

Her neyse ki, ekonomik sistemimizin gezegenimizi canlandırmada ve insanlarını beslemede pozitif bir rol oynayabileceği bir geleceğe giden pek oldukca yol var.

Mesela, Nobel ödüllü ekonomist Elinor Ostrom’un emek harcamaları ve ekolojik iktisat alanı, sınırı olan organik kaynakların iyi mi yönetileceği mevzusunda sunacak oldukca şey var. Ve demografik değişimler işgücü piyasalarını zorlarken, feminist iktisat hem de tüm öteki ekonomik faaliyetlerin temeli olarak bakım emeğinin – hem ücretli hem de parasız – iyi mi değerlendirileceğine dair yeni bir perspektif sunuyor.

Daha uzun vakit ufkuna göz kulak olmak hem iş dünyasında hem de siyasette her insanın bilmiş olduğu şeklinde zor olsa da – üç aylık raporların ve sık sık meydana getirilen seçimlerin devamlı kısa vadeli baskıları göz önüne alındığında – burada kurumsal yönetişim kuralları çalışanlara, ve tabiat, masada bir koltuk. Ve Galler’deki Gelecek Nesiller Komiserinin öncü emek harcaması, çocuklarımıza ve torunlarımıza günümüzün siyasal hesap verebilirliği için esin verebilir.

Sonsuz ekonomik gelişme ve organik kaynak kullanımına yönelik talepten kaçmak da kesinlikle aldatıcı bir muamma, sadece burada bile iyimser olmak için nedenler var. Profesörler Jason Hickel, Julia Steinberger ve Giorgos Kallis kısa bir süre ilkin ekonomik gelişme sonrası yolları araştırmak için Avrupa Araştırma Konseyi’nden mühim bir fon kazandılar ve gelecek hafta Avrupa Parlamentosu’nda yapılacak Büyümenin Ötesinde Konferansı ile bu mevzu AB’nin en üst düzeylerinde sıkı bir halde gündemde.

Son olarak, iktisat politikasının ne için olduğu temel sorusunun çerçevesini tekrardan çizerken, Profesör Kate Raworth’un “Çörek Ekonomisi” fikri hem rahat hem de ikna edici: Bir halkanın iki halkası içinde işleyen bir iktisat tasarlayın — her insanın erişime haiz olduğu toplumsal temel. yaşamın temelleri ve gezegen sınırlarının ekolojik tavanı.

Doğal ki, asla kimse tüm bu tarz şeyleri uygulamaya koymanın kolay bulunduğunu önermiyor. Meydan okuyan ortodoksluk alay mevzusu olma riskini taşır ve statükoyu desteklemek daha güvenli bir bahis şeklinde görünür – bu yol toplumsal ve çevresel devrilme noktalarından geçse bile. Değişiklik için tüm fikirler işe yaramayacaktır ve ötekiler mantıklı olabilir sadece popüler olmayabilir. Ayrıca, kazanılmış çıkarlar güçlüdür ve konumlarını savunmaya hazırdırlar.

Bununla beraber, bu fikirler coşku verici ve rota çizilmesi ihtiyaç duyulan bir yol. İster akademisyenler, iş dünyası liderleri, aktivistler, gazeteciler, düşünürler yada vatandaşlar olsun, bizi mevcut çıkmazdan daha da ileriye taşıyacak yada uygun bir ekonomiye giden daha iyi bir yol bulmaya destek olacak her birimizin eylemleridir. Gelecek için.