MONTREAL — Pazartesi günü ülkeler, biyoçeşitlilik kaybını durdurmak ve tersine çevirmek için yeni bir antak kalma yapmış oldu; hükümetler artık karaları ve denizleri daha çok koruma altına almak, böcek ilaçlarını sınırlamak, türlerin yok oluşunu yavaşlatmak ve varlıklı ülkelerden daha fukara ülkelere nakit akışını çoğaltmak için zor durumda. tabiat ananın korunması için ödeme yapın.
Sadece 2010’da varılan bu tür son antak kalma hedeflerine ulaşamadı ve bu sefer uygulamanın daha iyi olması gerektiği hissi var.
AB Çevre Komiseri Virginijus Sinkevičius, “Artık kağıttan uygulamaya geçmemiz gerekiyor … bu çoğu zaman en zor kısımdır” dedi.
Montreal’deki COP15 zirvesinde iki haftalık yoğun müzakerelerin peşinden kabul edilen nihai anlaşmanın bir parçası olarak ülkeler, 2030 yılına kadar dünya karalarının ve okyanuslarının minimum yüzde 30’unu koruma altına almayı taahhüt ettiler.
On senenin sonuna kadar bozulan habitatların yüzde 30’unu restore etmeyi kabul ettiler; 2050 yılına kadar tehdit altındaki türlerin yok olmasını durdurmak; öteki hedeflerin yanı sıra çevreye zararı olan sübvansiyonlarda 500 milyar doları kesmek ve kirliliği azaltmak.
Antak kalma bununla beraber doğayı korumanın uzun vadeli ekonomik refah için oldukca mühim bulunduğunu kabul ediyor – dünyanın GSYİH’sının yarısı sıhhatli ekosistemlere bağlı – ve varlıklı ülkelerden gelişmekte olan ülkelere biyolojik çeşitlilik fonlarını üç katına çıkarma taahhüdünü içeriyor.
Kanada Çevre Bakanı Steven Guilbeault anlaşmayı BM’nin 2015 Paris iklim anlaşmasıyla karşılaştırdı.
Konferansın ortak ev sahiplerinden önde gelen Guilbeault, “Hakkaten Paris’in iklim için yapmış olduğu benzer biçimde tarihe damgasını vuracak bir an” dedi.
ABD, orijinal 1992 anlaşmasını hiçbir vakit onaylamadığı ve COP15 neticelerini bağlayıcı olmadığı için, ana acayip adam.
STK’lar sonucu genel olarak memnuniyetle karşıladı – sadece ikazlar da vardı.
Campaign for Nature’ın direktörü Brian O’Donnell, Montreal’de varılan anlaşmanın “tabiat ananın karşı karşıya olduğu krizin hak etmiş olduğu ilgiyi görmeye başlaması mevzusunda birazcık ümit veriyor” dedi.
Sadece ötekiler, anlaşmanın ülkelerin taahhütlerini yerine getirmesini hala oldukca kolaylaştırdığını söylemiş oldu.
Herhangi bir BM anlaşması benzer biçimde, yeni çerçeve de yasal olarak bağlayıcı bir belge değil, ülkeleri ortak çevre koruma hedeflerine doğru itiyor.
WWF Fransa savunuculuk direktörü Pierre Cannet’e bakılırsa, ülkelerin bu hedeflere ulaşmadaki ilerlemelerini seyretme ve raporlama sistemi istemli kalmış olduğu için dişleri yoktur. Ek olarak, anlaşmanın şirketlerin biyoçeşitlilik üstündeki etkilerini açıklamasını mecburi kılmadığından ve bazı türlerin yok olmasının 2050’ye kadar devam etmesine izin verdiğinden yakınma etti.
Cannet, biyoçeşitlilik kaybını 2030 yılına kadar sona erdirme hedefine “gerçekleşmekten oldukca uzak” dedi. Ülkelerin taahhütlerine saygı duymasını sağlamak için yapılması ihtiyaç duyulan oldukca şey var” dedi.
Yasal yardım kuruluşu ClientEarth’te çevre avukatı olan Ioannis Agapakis’e bakılırsa, dünyanın ekolojik ayak izini azaltmak ve biyoçeşitliliğin sürdürülebilir bir halde kullanılmasını sağlamak benzer biçimde bazı hedefler aslına bakarsak önceki küresel anlaşmadan daha zayıf.
“Bu hedeflerden geri adım atmak, küresel liderlerin küresel ekonomik sistemi dönüştürmekten ve bunun tabiat üstündeki tesirini azaltmaktan çekinerek biyolojik çeşitliliğin gerçek önemini anlamada başarısız olduklarını gösteriyor” dedi.
Antak kalma, “tabiat için hiçbir şekilde bizlere vaat edilen ‘Paris anı’ değil” dedi, bu sebeple yoğun ziraat ve kaynak çıkarma benzer biçimde “biyoçeşitliliğin süratli düşüşünü elde eden” sektörleri dönüştürmekte başarısız oluyor.
Ver ve al
Antak kalma ek olarak varlıklı ve gelişmekte olan ülkeler içinde bölünmeler yarattı.
Hindistan ve Endonezya, besin güvenliklerini tehdit ettiğini söyleyerek -AB tarafınca şiddetle zorlanan- pestisitler ve son aşama tehlikeli kimyasallardan meydana gelen genel riski 2030 yılına kadar yarıya indirme hedefini eleştirdiler.
Kamerun, Uganda ve Demokratik Kongo Cumhuriyeti, nakde erişimi kolaylaştırmak için hususi olarak yeni bir fona gereksinimleri bulunduğunu söyleyerek, mevcut Küresel Çevre Aracı kapsamında biyolojik çeşitlilik projeleri için bir fon oluşturma kararından memnun değiller.
Ve varlıklı ülkeler biyolojik çeşitlilik için internasyonal yardımı 2025’e kadar senelik 20 milyar dolara ve 2030’a kadar 30 milyar dolara çıkarmayı kabul etseler de – mevcut seviyelere bakılırsa üç kat artış – Afrika ülkeleri yılda 100 milyar dolar istemişti.
Kamerun Çevre Bakanı Pierre Hélé, müzakerelerin başkanlığını yürüten Çin’in tatminkar olmayan sonucu “zorla atlattığını” söylemiş oldu.
Hélé, biyoçeşitlilik açısından varlıklı Kongo Havzasında yer edinen Kamerun’un “kalkınması için kaynaklardan kendini yoksun ederek tüm insanlık için fedakarlıklar yaptığını” ve “fedakarlıklarının karşılığını almadığını” söylemiş oldu.
Nijerya da gelişmekte olan ülkelerin “kuvvetli mali taahhütler taleplerinin bir kez daha susturulmasından” “kaygı duyduğunu” söylemiş oldu.
Ayrıca Namibya, anlaşmanın “herkesi eşit derecede mutsuz eden, BM sisteminde anlaşmaya varmanın sırrı olan, oldukca iyi dengelenmiş bir paket antak kalma” bulunduğunu söylemiş oldu.
Çin Çevre Bakanı Huang Runqiu anlaşmayı savundu. “Size dengeli bir paket getirmek için elimden gelenin en iyisini halletmeye çalıştım” dedi ve “hepimizin tamamen mutlu olması için büyülü bir formül yok” dedi.
Avrupalı bir müzakereciye bakılırsa Pekin görüşme taktiklerinde “oldukca zekiydi”. AB daha iddialı koruma hedeflerini dahil etmek için baskı yaptığında, Çin başkanlığı “hareket sınırlarımızı bloke etti” ve bloğu karşılığında daha çok fon sağlamaya zorladı. Müzakereci “Fazlaca iyi oynandı” dedi.
Bu, nihai metnin gelişmekte olan ülkeler için bir kazanım (biyoçeşitlilik için daha çok fon) ve gezegenin yüzde 30’unu koruma hedefini ve sağlam bir seyretme çerçevesini sağlamayı başaran gelişmiş ülkeler için bir kazanım ihtiva ettiği anlamına gelir.
Müzakereci, “Çin her insana birazcık verdi” diye ekledi.